Natuurgebied
In 1941 vielen hier gronden van de voormalige Zuiderzee droog. Een jaar later werden de eerste percelen geploegd en begreppeld. En tussen 1949 en 1956 werd het Kuinderbos aangeplant. In plaats van de voor die tijd gebruikelijke strakke rijen en lijnen, werd gekozen voor diversiteit. In het Kuinderbos vind je veel verschillende boomsoorten. Dat had ook een praktische reden: na de drooglegging werd geëxperimenteerd welke soorten zich op de voormalige zeebodem het best thuis voelden. Wie goed om zich heen kijkt, ontdekt naast fijn- en sitkasparren, lariksen, Corsicaanse dennen, eiken, beuken, essen, esdoorns, berk en de zogenaamde pionierboomsoorten als populier en wilg.
Maar diversiteit vind je hier ook in de vele recreatieve mogelijkheden die het Kuinderbos biedt. Heerlijk banjeren met je laarzen door de natte delen van het gebied. Een ommetje maken over een van de verharde paden. Onderweg kom je broedhopen tegen voor ringslangen en vang je een glimp op van een groene specht of ijsvogel. En overal in het gebied kom je het verleden tegen. Zoals de restanten van de Kuinderburcht en van de oude haven die dateert uit de Middeleeuwen, toen Kuinre een florerende handelsplaats was. Of de meetstoelen die herinneren aan de periode van de drooglegging, toen het gebied in kaart moest worden gebracht.
Het Kuinderbos wordt ook gebruikt door scholen en natuurverenigingen, die komen voor rondleidingen, workshops en educatie. Reclassering Nederland zet hier mensen met een werkstraf in bij het beheer van het gebied. En het bos is een leerwerkplek voor stagiairs van MBO-opleidingen op het gebied van bos- en natuurbeheer.
Aan de westkant van het Kuinderbos ligt het Schoterveld: nieuwe natuur met een grote plas die dient als rustplek voor kuif- en krakeenden. Waar het stromende water de Schoterweg en het Schoterpad kruist, zijn faunapassages met een raster aan weerskanten aangelegd. Zo kunnen kleine zoogdieren, zoals vos, das en otter, veilig oversteken.
In de buurt van de plaats Rutten groeven onderzoekers van de Rijksuniversiteit van Groningen een 17e-eeuws schip op. De echte naam van het schip is niet bekend, maar de onderzoekers doopten het Queen Anne, naar de gevonden lepels met een inscriptie en afbeelding van deze Engelse koningin. Staatsbosbeheer verplaatste de restanten van het schip naar Schoterveld, aan de westkant van het Kuinderbos. De 1,5 meter hoge spanten zijn zo’n 50 cm ingegraven en geven de contouren van dit voor de Zuiderzee uitzonderlijk grote schip aan in het landschap. Het schip draagt bij het verhaal over de Noordoostpolder. De spanten zijn nog 20 jaar te zien.
Bij de inpoldering van de Noordoostpolder moesten kanalen, dijken en wegen worden aangelegd. Hiervoor moest het gebied in kaart gebracht worden en was een exacte plaatsbepaling nodig. De coördinaten van meetstoelen of meetstellingen waren de basis voor verdere metingen. De vijf meetstoelen in de Noordoostpolder waren allemaal verschillend van vorm. Om wegrotten te vertragen werden de houten palen behandeld met boliden zout. Na de drooglegging waren ze niet meer functioneel en zijn verwijderd of aan hun lot overgelaten. In het Kuinderbos (nabij Oosterring 40D Luttelgeest) is op de restanten van een originele meetstoel een replica gebouwd. Bij de meetstoel staat een infopaneel met uitleg over de functie van meetstoelen.